Bir Elif hemşiremiz var, o anlattı.

Üsküdar'da evlerinin çatısından miyavlama sesi duyuyorlar.

Çıkıp bakıyorlar ama kediciği bulamıyorlar.

Ve elbette ilk miyavlama, giderek daha yüksek, daha çaresiz, daha "imdat" dolu bir miyavlamaya dönüyor.

Elif hemşirenin aklına Beyaz Masa geliyor.

Arıyorlar.

Kısa bir süre sonra Üsküdar İfaiyesi kapılarına gelmiyor mu? 

Bizimkilerin yüzlerinde -tamam yardım istemiştik ama bu kadarını da beklemiyorduk şeklinde- bir mutluluk ifadesi beliriyor.

Hep birlikte çatıya yöneliyor; operasyonu görevlilere bırakıyorlar.

Bir kaç dakika sonra da meraklı minnoş kurtarılıyor. :)

💚

Bu benim İstanbul'daki ikinci Beyaz Masa tecrübem.

İki'de iki.

Ne yapalım şimdi? Genel politikalarına katılmıyoruz diye yaptıkları güzel işleri yok mu sayalım?

Yakıştırmam bunu kendime.

Sezar'a gelince hakkını ver; Beyaz Masa'ya verme olur mu?

Teşekkürler tüm emeği geçenler, teşekkürler Beyaz Masa.


Sevgiyle...